Çocukken “Gargamam” oynardık elenmiş gibi toprağı kubbe gibi yığar suyla ıslatır, oynayanların sayısı kadar yanlardan bi’de tepesinden delik deler su akıtırdık usanınca da “emeem yokmuydu” der hep birlikte kapışırcasına yaptığımız “gargamamı” yıkardık. Bu oyunu hep düşünmüşümdür acaba bunun için mi ikimiz bi’araya gelip de ortaya bi’ürün koyamıyoruz.
Hani İskilip’te bi’şey olmaz diyorlar ya!.. Yanlış bi’söz aslında İskilip’te her iş en güzeli olarak yapılır.
Rahmetli Hughette Hanımda ki, sevgi, çalışma azmi, plan, gayret, istek, vizyon, bilgi, beceri ve inat kimde olursa o yapar hem de tek başına yapar.
Çatalkara’yı da, Yazmalı Konağı’da, yazmacılığıda, el sanatlarını da, turizmi de yapar, Hem Hughette Hanım gibi her hafta sonu en az bir iki otobüs getirecek kadar. En yüksek tirajlı ulusal gazetelerde İskilip’i iki tam sayfada yazdırır. Bir günde evinde en az iki kişiyi konaklatacak yirmi kişiyi bulur ev pansiyonculuğunun da kapısını açar.
“-Sabri bu gençler okul dışında sosyal olarak ne yapıyorlar” deyip onlara; resim, müzik, tiyatro, seramik atelyeleri ve sergi salonları kurar. Ve daha neler neler.
Mekânın Cennet olsun gözü yaşlı Hughette.
Bedri Rahmi’de İskilip’ten ayrılırken “Kısacası Ağabey dün İskilip'ten kaçtım ama nasıl, çok sevdiğim bir kadından kaçar gibi.” Sözünde olduğu gibi.
Ama sen kaçmadın tıpkı Baha Beyi teneke çalarak kovdukları gibi, çok hızlı buğday öğütüyo bizim işleri bozacak deyip değirmeni yakıp değirmenciyi kovdukları gibi mutagallibe takımı senide kovdu.
Hakkını helal et 2009 yılında Rahmetli Mehmet Hamdi Eyüboğlu’na yazdığım bi’mektupla başlayan heyecan dolu macera 2013 yılındaki kıpkırmızı, yaş dolu gözlerle sona erdirildi. En büyük üzüntüm bencilce olacak ama seni daha erken tanımamış olmam. İskilip’i saymıyorum, bana ve aileme kazandırdıkların için teşekkür ederim.
Mekânın Cennet olsun.
